Rzeka Virgin River przez tysiące lat rzeźbiła w czerwonych skałach piaskowca stanu Utah jeden z najbardziej spektakularnych i zapierających dech w piersiach szlaków turystyczny w całej Ameryce. Trudno jest opisać słowami niezwykłe piękno i niepowtarzalny charakter tego miejsca. Wąski kanion, otoczonym wysokimi na 455 metrów monolitami skalnymi, wiszące ogrody, wodospady, olbrzymie głazy skalne, piaszczyste plaże, niesamowite formacje wyżłobione w skałach przez płynącą rzekę. Wszystko to spotkamy podczas wędrówki przez Zion Narrows. To właśnie miejsce zostało uznane przez magazyn Nationa Geographics numerem 5 na liście najpiękniejszych szlaków turystycznych w USA.
Internetowy przewodnik po USA zaprasza na wędrówkę wzdłuż Zion Narrows w stanie Utah.
Wyprawa:
Pobudka o godzinie 7 rano. Szybkie śniadanie. Raz jeszcze sprawdzamy ekwipunek przed wyjściem z motelu. Plecaki z suchym prowiantem, buty, specjalne neoprenowe skarpety oraz nieprzemakalne spodnie. Wszystko wydaje się być w jak najlepszym porządku. Prognoza pogody na dzień dzisiejszy jest wyśmienita, brak zachmurzenia, temperatura powietrza 20 stopni Celsjusza, w kanionie może dochodzić nawet do 28°C. Ciepło. Jednak dla nas, planujących przemierzyć wąskie gardziele kanionu szlakiem prowadzącym korytem górskiej, lodowatej rzeki temperatura wydaje się być idealna. Według informacji, jakie otrzymaliśmy od Park Rangers, temperatura wody w Zion Narrows nie przekracza 10°C. Temperatura powietrza w wąskich gardzielach Narrows to około 14°C. Nie jest źle. Na wszelki wypadek każdy z nas niesie mały termos z gorącą herbatą zakrapianą rumem. Podhalańskie sposoby pomagające zapobiegać przeziębieniom sprawdzają się wyśmienicie, nawet tutaj, w parkach narodowych USA.
Godzina 8.15. Darmowy ekologiczny autobus jest już gęsto upakowany turystami. Od razu poznajemy, którzy z nich wyruszają dziś na podbój “Narrows”. Wodoodporne buty i spodnie to podstawowy ekwipunek obowiązujący na szlaku. Niektórzy z nich wyruszą tak jak my najkrótszym, sześciomilowym szlakiem prowadzącym do Big Springs. Jest również z nami spora grupa, która wyrusza na całodzienną, 16-milową wyprawę. Ubrani w wodoodporne kombinezony będą musieli stawić czoła licznym zalanym wodą gardzielom, które trzeba będzie niejednokrotnie pokonać wpław. To wyprawa dla prawdziwych twardzieli. Zimno, mokro ale za to bezcenne wrażenia!
Temple of Sinawava to ostatni przystanek autobusowy w parku. Stąd czeka nas jeszcze około 15 min. marszu łatwą, malowniczą trasą wzdłuż Virgin River. Podziwiamy otaczające nas widoki. Zieleń jest niesamowita! Soczyste, bujne drzewa i krzewy porastają każdy skrawek urodzajnej ziemi. Ptaki i wszechobecne wiewiórki czekają z niecierpliwością na choćby okruszek ciastka od licznych turystów. Musimy pamiętać, iż dokarmianie zwierząt jest zabronione i grozi mandatem w wysokości $100.
Czas wyruszać na szlak!
Powoli schodzimy do szybko płynącej, usianej kamieniami rzeki. Pierwsze wrażenie – nie jest tak źle. W butach nadal sucho,trochę trzeba się przyzwyczaić do chodzenia po kamienistym dnie, ale kijki, które mamy ze sobą, pomagają utrzymywać równowagę. Przed nami majestatyczne czerwone skały wyglądają niczym wrota prowadzące wprost do Zion Narrows. Ruszamy!
Dookoła nas zaczęły wyrastać potężne ściany skalne. Przesuwamy się powoli wciąż niepewnie stąpając po wyślizganych przez nurt rzeki kamieniach. Teraz można było odczuć, jaką temperaturę ma woda. Nadal, dzięki nieprzemakalnym butom i skarpetom mieliśmy suche stopy, jednak wyraźnie czuliśmy chłód. Na pewno nieciekawie jest brodzić w lodowatej wodzie w zwykłym sportowym obuwiu. Co pewien czas rzeka zakręcała ostro odsłaniając przed nami kolejne niesamowite widoki. Gigantyczne, znikające w górze czerwone skały fantastycznie oświetlone przez sierpniowe ciepłe słońce zdawały się płonąć czerwienią. Niesamowite kształty, nieziemskie formacje. Rzeźbione przez tysiące lat w skałach dzieła matki natury zachwycały na każdym kroku. Idealnie wypolerowane i wygładzone ściany kanionu zmieniały swe kolory ukazując poszczególne fazy tworzenia się tego fantastycznego miejsca. Pięknie!
Całość artykułu można przeczytać na stronie www.interameryka.com