Rynki poznały serię danych z amerykańskiej gospodarki, wśród których najistotniejsze były oczywiście wnioski o zasiłek dla bezrobotnych. Oprócz tego opublikowano bilans handlowy towarów. Wynik zadeklarowanych wstępnych bezrobotnych na poziomie 265 tysięcy był minimalnie gorszy od przewidywanych 264 tysięcy, plasował się jednak o 1 tysiąc korzystniej niż rezultat z zeszłego tygodnia. W tym samym czasie do poziomu 2,102 mln wzrosła liczba osób, które o zasiłki ubiegały się co najmniej drugi raz. Mocniejsze osunięcia od prognozowanych notował w listopadzie bilans handlowy towarów. W efekcie na parach z dolarem w pierwszych minutach po publikacji obserwowaliśmy niewielkie osłabienie amerykańskiej waluty, ale szybko wszystko wróciło do normy. Dolar kosztował 4,22 zł., euro 4.41 zł., a szwajcarski frank 4,13 zł.
Ceny węgla oszalały. Światowi giganci, czyli koncerny Nippon Steel & Sumitomo Metal Corp. oraz Glencore ustalili właśnie cenę dla kontraktów na dostawy węgla koksującego typu hard premium w pierwszym kwartale 2017 roku na 285 dolarów za tonę. Na taką samą cenę zgodził się również Teck Resources. W czwartym kwartale 2016 roku stopa odniesienia dla cen węgla koksującego wynosi 200 dolarów za tonę, podczas gdy w trzecim kwartale 2016 r. były to tylko 93 dolary za tonę. Czarne złoto zaskakuje nawet analityków. Cenowa rzeczywistość mija się z oczekiwaniami ekspertów. Z węgla koksowego produkuje się koks, który jest bazą do produkcji stali. Jest kontraktowany co kwartał i tak też ustalane są jego ceny. A są one ściśle powiązane z tym, co dzieje się w branży stalowej. Czy Polska ma szansę skorzystać na nowym trendzie?To kluczowe pytanie przede wszystkim dla Jastrzębskiej Spółki Węglowej, która jest największym w Unii Europejskiej producentem węgla koksowego, jak również znaczącym producentem koksu. BHP Billiton, największy na świecie koncern górniczy oczekuje jednak zahamowania wzrostu cen węgla koksowego. Jednym z powodów są Chiny, które zapowiedziały otwarcie 70 nowych kopalń węgla koksowego.
Kraj Środka od początku 2017 roku zmienia skład koszyka walut indeksów CFETS RMB. Informację taką podał dzisiaj China Foreing Exchange Trade System – w efekcie koszyk zostanie poszerzony do 24. gdy dotychczas liczył sobie 13 pozycji. W związku z tym waga dolara zmniejszy się do 22.4 proc. Indeks został zaprezentowany pod koniec 2015 roku. Ludowy Bank Chin uznał wówczas, że wartość i fluktuacja cen juana nie może być mierzona jedynie w oparciu o samego dolara – w efekcie powstał koszyk 13 walut, mający odzwierciedlać wymianę handlową i inwestycyjną również z innymi państwami. Dotychczasowy skład koszyka zakładał 26,4 – procentowy udział dolara, 21,4 proc. euro, 14,7 proc. jena i po kilka procent walut z: Hongkongu, Australii, Rosji, Wielkiej Brytanii, Kanady, Malezji, Singapuru, Tajlandii i Nowej Zelandii. Wśród 11 nowych walut znalazł się między innymi polski złoty z minimalną wagą 0.0066 proc. oraz: rand południowoafrykański, koreański won, węgierski forint, duńska, szwedzka i norweska korona, turecka lira, meksykańskie peso, saudyjski rial oraz dirham ZEA.
Kończący się rok 2016 to okazja do podsumowań i sprawdzenia założeń z ostatnich dni 2015 r. Panująca wówczas nadzieja na poprawę sytuacji gospodarczej Polski pozwoliła na antycypowanie przez Ministerstwo Finansów silniejszej złotówki. Amerykański dolar według przewidywań fachowców nowego rządu miał kosztować 3,66 złotego, a euro 4,03 zł. Do aprecjacji polskiej waluty jak już wiemy nie doszło. Dziś wczesnym popołudniem euro kosztowało 4,41 zł, a dolar 4,22 zł. Polski rząd właśnie przyjął, że w 2017 roku średni kurs euro wyniesie 4,29 zł, a dolara 3,95 zł. W realizację ministerialnych prognoz wierzy jednak coraz mniej ekonomistów, a przeciętny Polak jest coraz bardziej sceptyczny wobec planu Mateusza Morawieckiego ( szczegóły tutaj: www.mr.gov.pl/media/14840/Plan_na_rzecz_Odpowiedzialnego_Rozwoju_prezentacja.pdf )
Opracował: Sławek Sobczak