Amerykański system własności jest generalnie oparty na angielskich zwyczajach prawnych. Własność osobista jest zwykle rozumiana jako stan posiadania jakiejś rzeczy wraz z formalnym tytułem do tej rzeczy. Dla przykładu: jeżeli zapłacimy za np. meble lub biżuterię i zostanie ona przekazana kupującemu wraz z dowodem sprzedaży (określającym warunki zakupu) kupujący staje się właścicielem rzeczy wraz z tytułem do nich w ręku.
Własność nieruchomości jest bardziej skomplikowana, a to po części dlatego iż w Anglii pojęcie własności prywatnej (oczywiście poza własnością ówczesnych możnowładców) powstało dość późno. Podstawowa zasada, jakiej nie można podważyć przy tego typu własności to prawo zasiedzenia (alienation). Zasiedzenie to generalnie pojęcie określające, że właściciel używa tej posiadłości jako swojego miejsca zamieszkania. Prawo nieruchomościowe faworyzuje zwykle właścicieli, którzy używają swej posiadości jako swojego miejsca zasiedzenia w przeciwieństwie do tych, którzy są jedynie jej właścicielami. Niemniej, jeżeli próbujemy utrzymać posiadłość, jak to się mówi „w rodzinie” przez parę pokoleń, nie pozwalając na pełną własność jednego właściciela, który może nią rozporządzać w dowolny sposób może to spowodować w pewnym momencie decyzję sądu o przyznaniu tytułu własności jednemu z członków rodziny. Będzie on mógł w pełni rozporządzać posiadłością według własnej woli.
Jeżeli właściciel jakiejś posiadłości wymieniony w tytule zaniedba ją w sposób oczywisty, a w międzyczasie ktoś inny używał tej nieruchomości przez kilka lat (ilość lat określają odrębne przepisy stanowe) to tytuł do tej nieruchomości może zostać przeniesiony na osobę, która aktualnie używa nieruchomość i spełnia wszystkie warunki określone przez prawo do takiego przejęcia (adverse possession). Patriarcha rodziny, który chce aby posiadłość na zawsze była w rękach rodziny prawdopodobnie otrzyma orzeczenie iż pierwszy lub drugi w kolejności spadkobierca będzie posiadał pełny tytuł własności (in fee simple) bez względu na rodzaj w jaki posiadłość była przekazywana przez generacje.
Własność intelektualna rządzi sie innymi zasadami. W ogólnym interesie społecznym leży aby chronić prawa do własności intelektualnej, ale także w dobrze pojętym interesie społecznym jest udostępnić społeczeństwu korzyści jakie płyną z ludzkich pomysłów, wynalazków lub innych wartości umysłowych człowieka. Interpretację przepisów dotyczących własności intelektualnej należy zdecydowanie zostawić ekspertom, gdyż niewłaściwe ich zastosowanie może pociągnąć za sobą dotkliwe konsekwencje. Jeżeli sądzisz, że jesteś w posiadaniu tzw. własności intelektualnej i masz jakieś wątpliwości z tym związane skorzystaj z fachowej porady prawnej wyspecjalizowanego prawnika.
Znaczenie Formy Tytułu Własności
Jeżeli właścicielem nieruchomości jest jedna osoba to ma ona wyłączne i całkowite prawa do tej nieruchomości (fee simple). Jeżeli jednak jest więcej niż jeden właściciel określenia jakich użyto w umowie mają zasadnicze znaczenie i wpływ na formę własności. Gdy treść umowy jest nieprecyzyjna, niezamierzone konsekwencje mogą spowodować spore kłopoty prawne i finanasowe. Ogólnie przyjętymi formami wspólnej własności są: współwładanie nieruchomością (tenancy in common), współdzierżawa (joint tenancy) oraz wspólnota majątkowa małżonków (tenancy by the entirety).
Współwładanie nieruchomością (tenanacy in common) jest rodzajem wspólnej własności gdzie dwie lub więcej osób posiadają pełne prawa do określonej części nieruchomości. Osoba posiadająca takie prawo własności może je zbyć lub przekazać bez żadnych skutków dla pozostałych wlaścicieli. W wypadkach spornych sądy zwykle orzekają współwłwadanie nieruchomością jeżeli nie zostało to zapisane inaczej w umowie. Jeżeli jakaś posiadłość jest kupiona przez więcej niż jedną osobę zwykle posiadają one właśnie taki tytuł prawny do nieruchomości (tenancy in common). Każdy z posiadaczy takiego tytułu ma prawo do dysponowania swoją częścią posiadania w dowolny sposób. W wypadku śmierci jednego z posiadaczy tytuły prawa do własności przechodzą na jego spadobierców. Wspólnicy własności (tenants in common) nie muszą być w jakikolwiek sposób spokrewnieni.
Współdzierżawa (joint tenancy) istnieje wtedy tylko gdy spełnione zostaną cztery podstawowe warunki: 1) wszystkie strony muszą sie znaleźć w tym samym czasie na tym samym dokumencie określającym formę własności, 2) występuje identyczny, równy udział wszystkich stron w danej posiadłości, 3) wszystkie strony podpisują dokument w tym samym czasie, 4) wszystkie strony mają identyczne, równe prawa do danej posiadłości. Unikalną częścią takiej wspólnoty jest prawo dziedziczenia. Współdzierżawca, który zmarł nie może w swojej ostatniej woli przekazać swojego udziału spadkobiercom. W takim wypadku posiadłość zostaje podzielona na równe części pomiędzy pozostałych przy życiu współdzierżawców. Ostatnia osoba, która pozostaje przy życiu w takiej dzierżawie staje sie automatycznie jedynym właścicielem posiadłości (single owner, simple fee).
Wspóldzierżawa (joint tenancy) tworzona jest poprzez użycie w umowie właściwych zwrotów i określeń. Zwykle wystarczy iż w umowie powiedziane będzie, że np. „A i B jako wpólnicy z równym udziałem…” (to A and B as joint tenants…). Użycie jednak bardziej precyzyjnego określenia jest zawsze lepsze, np. „A i B jako wspólnicy z równym udziałem, współdzierżawcy, nie jako wpółwłaściciele określonej części, z prawem dziedziczenia dla wspólnika…” (To A and B as joint tenants, to hold as joint tenants, and not as tenants in common, and to the survivor of them…). Współwłaściciele nie musza być w żaden sposób spokrewnieni.
Głównym elementem, który wyróżnia tą formę wspólnoty jest prawo do dziedziczenia. Prawo do dziedziczenia w takiej wspólnocie przypada tylko pozostałym przy życiu członkom wspólnoty, nie ma w tym wypadku prawa dziedziczenia przez spadkobierców takich jak najbliższa rodzina czy dzieci jeżeli nie są oni w tej wspólnocie.
Jeżeli we wspólnocie przy życiu pozostaje tylko jeden jej członek to posiada on prawa do wszystkich części posiadłości bez ograniczeń. Może on je przetransferować na inną osobę i wtedy powstaje współwładanie nieruchomością (tenancy in common). To samo staje się gdy jeden z członków wspólnoty przepisze swój udział we wspóldzierżawie, powstaje wtedy wspólwładanie nieruchomością (tenancy in common), podczas gdy pozostali członkowie wspólnoty pozostają we współdzierżawie ( joint tenancy).
Wspólnota majątkowa małżeńska (tenancy by the entirety) dotyczy tylko osób pozostających w legalnych związkach małżeńskich, które są właścicielami całej posiadłości lub majątku. Tego rodzaju wspólnoty dotyczą takie same zasady jak wspóldzierżawy (joint tenancy) z tą różnica, że członkowie tej wspólnoty są legalnym małżeństwem. W większości stanów majątkowa wspólnota małżeńska nie może zostać przerwana przez żadnego ze współmałżonków, gdyż wobec prawa stanowią oni jedną osobowość prawną (entity). Małżonek pozostały przy życiu po śmierci jednego z nich pozostaje wyłącznym właścicielem majątku (fee simple). Ten rodzaj wspólnoty oznacza także, że majątek nie może być podzielony aby zabezpieczyć jakiekowiek roszczenia z tytułu zadłużenia jednego ze współmałżonków chyba, że stanowią o tym odrębne przepisy. Ten rodzaj wpólnoty istnieje tylko tak długo jak długo istnieje związek małżeński.
W wypadku rozwodu wspólnota małżeńska, na podstawie wyroku sądu o podziale majątkowym staje się wspólwładaniem nieruchomością (tenancy in common) bez prawa dziedziczenia przez współmałżonków.
Niektóre stany nie uznają małżeńskiej wspólnoty majątkowej a niektóre z nich proponują alternatywne rozwiązanie w postaci wyodrębnienia tzw. siedliska lub inaczej miejsca zasiedzenia (homestead). Według tych przepisów mąż i żona, a nawet inni członkowie rodziny mogą zadeklarować dom, teren i ruchomości znajdujące się na terenie ich rodzinnej posiadłości jako jako tzw. siedlisko (homestead) zabezpieczając je w ten sposób przed wszelkimi roszczeniami wierzycieli. Zwykle wartość takiej rezydencji jest ograniczona do jakiejś konkretnej sumy. W niektórych stanach także dom stanowiący współdzierżawę (joint tenancy) może zostać uznany za tzw. siedlisko (homestead).
Przepisy dotyczące wyłączeń siedliska w odniesieniu do podatków lub roszczeń wierzycieli różnią sie zasadniczo w zależności od stanu. Przed podjęciem jakichkolwiek kroków, które miałyby wpływ na twoją siedzibę (homestead), np. postępowania upadłościowego, bankructwa, zawsze skonsultuj się z lokalnym adwokatem aby uniknąć niespodzianek. Zastosowanie prawa jest rożne, w zależności od tego czego dotyczy sprawa. Wyłączenie siedliska z postępowania roszczeniowego może, zależnie od okoliczności dotyczyć mężczyzny-głowy domu lub samotnej kobiety, która się do tego kwalifikuje, a czasami obydwojga małżonków jeżeli sprzyja temu sytuacja prawna.
Niektóre Zalety Współdzierżawy (Joint Tenancy)
W związkach małżeńskich przyjęło się, że współmałżonkowie chcą aby pozostały przy życiu partner dziedziczył majątek zmarłego. W takich wypadkach współdzierżawa (joint tenancy) jest najwygodniejszym rozwiązaniem. Pozwala ona uniknąć rozwlekłej procedury sądowej i kosztów z tym związanych. Majątek zmarłego współmałżonka przechodzi na pozostającego przy życiu w ciągu paru dni, zamiast kilku miesięcy lub nawet roku, a koszty takiej procedury są stosunkowo niskie. Współdzierżawa ( joint tenancy) ma także swoje wady. Z wyjątkiem typowej wspólnoty małżeńskiej (tenancy by entirety) roszczenia majątkowe wobec jednego ze współmałżonków mogą być rozciągnięte na cały majątek współmałżonków jeżeli posiadają oni wspóldzierżawę ( joint tenancy). Tak wiec, jeżeli wspólny majątek ma stanowić w przyszłości zabezpieczenie dla jednego ze współmałżonków, a interesy jakie prowadzą małżonkowie mogą spowodować ewentulane dochodzenie roszczeniowe lepiej nie korzystać z tej formy własności. W takim wypadku rozwiązaniem mogła by być wyłączna własność (sole onwership) nieruchomości na inne nazwisko, papiery wartościowe itp. Stan zdrowia powinien być także wzięty pod uwagę przy wspóldzierżawie ( joint tenancy), szczegónie gdy wchodzi w grę duży majątek (przepisy w tym względzie się dość szybko zmieniają). Współdzierżawa ogranicza też częściowo prawa każdej ze stron a więc należy się poważnie zastanowić przed podjęciem decyzji o formie własności majątku.
Współdzierżawa jest najczęściej wykorzystywana w małżeństwie w odniesieniu do nieruchomości. W wypadku wspólnej własności (plural ownership) dowolna ilość osób może być parterami umowy, nie dotyczy to jednak wspólnoty małżeńskiej. Niektóre stany w swoich przepisach nie zachęcają do ustanowiania współdzierżawy (joint tenancy) podczas kiedy inne nie stawiają żadnych przeszkód w tej materii. W tych stanach gdzie nie ma przepisów o wspóldzierżawie można ją ustanowić poprzez odpowiednio sformułowane zapisy w umowie. Wiekszość stanów wspólną własność rozpoznaje jako współwładanie nieruchomością (tenency in common) dopóki nie zostanie to wyraźnie zaznaczone inaczej w umowie.
Wyraźne określenie formy własności w umowie podczas zakupu nieruchomości zaoszczędzi w przyszłości nabywcom kosztów związanych z późniejszymi zmianami w księgach wieczystych.
Jeżeli w wyniku powstania wspólnej własności (z wyjątkiem małżeństwa) jeden lub więcej ze współwłaścicieli posiada mniejszą część majątku to zachodzi okazja do złożenia w urzędzie podatkowym (IRS) wniosku o odpis podatkowy z tytułu darowizny (federal or state gift tax return). Jeżeli np. rodzic czyni swoje dziecko współwłaścicielem majątku (nieruchomość, papiery wartościowe itp.), który posiada jako wyłączny właściciel i który nabył wyłącznie za swoje środki, to ustanawiając taką wspóldzierżawę ( joint tenancy) dokonuje aktu darowizny. Ponadto, dobrze zaplanowane określenie formy własności majątku współmałżonków zapewnia im w wypadku śmierci jednego z nich odpis podatkowy do $ 1.000.000, który co roku się zwiększa progresywnie.
Nieruchomość (Real Estate)
W większości stanów najlepszym rozwiązaniem dla małżonków jest ustanowienie współdzierżawy (joint tenancy), wspólnoty małżeńskiej (tenency by the entirety) lub miejsca zasiedlenia, siedliska (homestead property). W takich sytuacjach jest pewność, że pozostały przy życiu współmałżonek dziedziczy po nim majątek. Jeżeli wybierzesz jako formę własności miejsce zasiedlenia (homestead property) to upewnij się czy w twoim stanie kobieta może zatrzymać taki tytuł własności i pod jakim warunkami. Współdzierżawa (joint tenancy) jest również użyteczna w umowach pomiędzy matką i córką, synem a ojcem, siostrami, braćmi itd. Nie należy jednak umieszczać osoby z ograniczoną zdolnością do czynności prawnych na takich umowach gdyż później mogą być poważne trudności z transferem posiadłości lub jej sprzedaniem. Najlepiej jest przed podjęciem decyzji dokładnie sprawdzić jaka forma własności byłaby najlepsza w konkretnej sytuacji. Kiedy przejmujesz posiadłość zadbaj o to aby tytuł własności zawierał odpowiednio określoną jego formę (form of tenancy).
Kiedy właściciel posiadłości chce zmienić formę tytułu własności na bardziej mu w danym momencie odpowiadającą, niektóre stany wymagają aby tytuł został przetransferowany na trzecią osobę, a następnie w żądanej fomie może być przepisany na właściciela. Nie we wszystkich stanach jest to obowiązkowe, ale powinno być to zrobione w ten właśnie sposób, jeżeli istnieją jakieś wątpliwości. Transfer taki powinien spełniać następujące warunki:
- Osoba trzecia, na którą robiony jest transfer tytułu musi spełniać kryteria prawne do dokonania takiej transakcji. Idealnie, powinna być to osoba nie związana małżenstwem aby uniknąć komplikacji wynikających z ustawowych praw wsółmałżonka do majątku.
- Osoba ta nie ma żadnych zaległości dotyczących podatku od darowizny, a jeżeli istnieją to musza być uregulowane w momencie zawierania umowy.
- Prawo stanowe rozpoznaje formę własności jaka ma być ustanowiona na danej posiadłości.
- Agent nieruchomościowy, przedstawiciel banku lub adwokat musi zaakceptować formę transferu i jego cel (pamiętając, że kompetencje każdego z nich różnią się między sobą).
- Każda ze stron uczestniczących w takiej zmianie tytułu musi być w pełni świadoma konsekwencji dla jej praw i obowiązków wynikających ze zmiany tytułu oraz strona trzecia uczestnicząca w procesie musi zdawać sobie sprawę iż nie może mieć wpływu na zamierzony cel jakim jest konkretna zmiana formy tytułu własności.
- Wymagana liczba świadków umowy musi być obecna przy jej podpisywaniu oraz odpowiednie pieczęcie i podpisy muszą być złożone w miejscach tego wymagających.
- Jeżeli tego wymaga lokalne prawo podpisy muszą być uprawomocnione przez notariusza a sam tytuł zarejestrowany w odpowiednim czasie i w odpowiedni sposób zgodnie z prawem.
Tytuł a także wszystkie transfery tytułu do posiadłości muszą być jak najszybciej zarejestrowane w odpowiednim urzędzie prowadzącym księgi wieczyste. Rejestracja wspomnianych dokumentów w jak najszybszym czasie jest o tyle znaczacą iż nie dotrzymanie tego wymogu skutkować może poważnymi konsekwencjami, łącznie z utratą tytułu do danej posiadłości. Pomimo iż przepisy dotyczace rejestracji dokumentów różnią sie od siebie w zależnaości od stanu, mało prawdopodobne jest aby ktokolwiek skorzystał na pominięciu tej ważnej czynności.
Nie można w żadnym wypadku zarejestrować tytułu własności po śmierci jednej ze stron tytułu. Wszystkie strony tytułu, a szczególnie przekazujący posiadłośc muszą być przy życiu w momencie rejestracji tytułu, inaczej zmiana tytułu jest nieważna i istnieje podejrzenie, że operacja została dokonana dla uniknięcia kosztów adminstracyjnych, podatków lub praw spadkowych. Jeżeli posiadłośc w jakikolwiek sposób była powiązana z pomocą społeczną (Medicaid) to i tak będzie ona zajęta po śmierci przekazującego.
Własność osobista (Personal Property)
Różne rodzaje wartości majątkowych mogą posiadać formę współdzierżawy (joint tenancy) z prawem do dziedziczenia, a poprzez to zaoszczędzić spadkobiercy sporo na kosztach administracyjnych. Szczególnie współmałżonek może dodać do swego majątku drugą stronę upraszczając w ten sposób w przyszłości postępowanie spadkowe. Akcje giełdowe (stock certificates) również mogą być współdzierżawą (joint tenancy) jeżeli określono to wyraźnie w umowie ( A and B as joint tenents, with right of survivorship, not as tenents in common). Obligacje również mogą być trzymane w tej samej formie. Agenci zajmujący się transferem takich dokumentów rzadko kwestionują taką umowę. Zwykle firmy brokerskie lub banki za niewielką oplatą, lub nawet bezpłatnie zajmują się wszystkimi formalnościami związanymi z transferem tytułu własności papierów wartościowych . Przy dokonywaniu takich transferów trzeba jednak pamiętać o przestrzeganiu właściwych procedur i zachowaniu pokwitowania (receipt) na przekazane papiery wartościowe innej osobie.
Wszystkie aktywa finansowe (konta osczędnościowe, czekowe, inwestycyjne itp) zapisane na jedna osobę w wypadku jej śmierci mogą być zamrożone do czasu gdy właściwy pełnomocnik do rozporządzania majątkiem zmarłej osoby będzie mógł dokonać odpowiednich transferów majątku. Zabiera to czasami kilka miesięcy. W wypadku istnienia współdzierżawy (joint tenancy) pozostały przy życiu współmałżonek może natychmiast korzystać z połowy zgromadzonych środków. Teoretycznie, każdy z właścicieli wspólnego konta posiada do niego prawo jako do całości, ale w praktyce może tylko podjąć swoją część majątku. Ostatnio nowe przepisy o opiece społecznej (Medicaid) się nieco zmieniły w tym względzie, więc jeżeli jedna ze stron korzysta z opieki społecznej należy się dowiedzieć jak przepisy regulują te sprawy w twoim stanie, szczególnie gdy jeden ze współmałżonków jest hospitalizowany.
Zasada współdzierżawy (joint tenancy) dotyczy także wszystkich zarejestrowanych pojazdów mechanicznych.
Bezpieczna formą przetrzymywania ważnych dokumentów i niewielkich wartościowych przedmiotów jest skorzystanie ze skrytki bankowej (safe deposit box). Opłata roczna za korzystanie ze skrytki wacha się pomiędzy $25 – $75. Dostęp do skrytki może być ustanowiony na kilka sposobów; może być to zapisane jednocześnie na dwie osoby, na jedną osobę i na jej zastępcę (deputy) lub tylko na jedną osobę. Stanowe przepisy pomogą w ustanowieniu najlepszego rozwiązania.
Jeżeli skrytka jest zapisana jednocześnie na dwie osoby, to w wypadku śmierci jednej z nich niektóre stanowe przepisy nakazują natychmiastowe jej zabezpieczenie (sealed) dopóki przedstawiciel wydziału spadkowego właściwego urzędu podatkowego nie spisze zawartości skrytki i nie zezwoli na przekazanie jej spadkobiercy. Ponieważ władze stanowe muszą zabezpieczyć środki na poczet podatku od dziedziczenia może się zdarzyć, że nawet gdy zawartość skrytki stanowi współdzierżawę (joint tenancy) może ona być zabezpieczona do czasu gdy odpowiednie zapewnienia nie zostaną przedstawione, które by zabezpieczały roszczenia z tytulu podatku. Jeżeli zawartość skrytki jednoznacznie należała wyłącznie do zmarłego (zmarłej) bank prawdopodobnie wyda zawartość skrytki jedynie prawomocnie ustanowionemu ekzekutorowi (executor) lub zarządcy majątku (administartor of the estate), co zabiera sporo czasu.
Gdy skrytka jest zapisana na jedna osobę i zastępcę (deputy) to w wypadku śmierci jednego z nich skrytka zostaje zabezpieczona dopóki właściwe władze nie przeprowadzą inspekcji jej zawartości. Jeżeli część zawartości wskazuje na odrębną własność zmarłego lub zmarłej to pozostaje ona zabezpieczona w oddzielnej skrytce do dalszego postępowania wyjaśniającego.
Zawartośc skrytki, która jest zapisana na jedną osobę może zostać przekazana pozostałemu przy życiu wspólmałżonkowi, niemniej jeżeli na skrytce istnieje zatrzeżenie, że znajduje się w niej własność osoby trzeciej zawartość może być zabezpieczona do dalszego postępowania w sprawie podziału zawartości skrytki.
Jeżeli jeden ze współmałżonów przetrzymuje w skrytce bankowej zarejestrowanej na drugiego współmałżonka jakiekolwiek środki trwałe (tangible) np. biżuterię, lub nietrwałe (intengible) takie jak np. certyfikaty pieniężne na okaziciela lub gotówkę należy bezwzględnie trzymać je w odrębnie oznaczonej i zapieczętowanej kopercie lub pojemniku z wyraźnie zaznaczonym nazwiskiem właściciela zawartości. Ustanowienie własności pozostałego przy życiu współmałżonka w takiej sytuacji będzie dużo łatwiejsze. Mimo wszystko dobrze jest się zapoznać z obowiązującymi przepisami w tym względzie ponieważ taka sytuacja może być nie do zaakceptowania w wypadku ustanowienia prawomocnego testamentu. Procedury dotyczące zawartości skrytek bankowych różnią się w zależności od stanu. Jednym z niebezpieczeństw współdzierżawy (joint tenacy) w wypadku skrytek bankowych jest to iż zawartość skrytki może zostać przekazana pozostałemu przy życiu małżonkowi pomimo, że zapisy testamentu stanowią inaczej. Doświadczenie uczy, że zwykle skrytka bankowa zapisana na jedną osobę jest najlepszym rozwiązaniem. Jeżeli pozwalają więc na to okoliczności i czas najlepiej jest przed śmiercią przepisać skrytkę bankową na osobę, która pozostaje przy życiu. Innym sposobem na uniknięcie „zamrożenia” zawartości skrytki jest posiadanie więcej niż jednej skrytki bankowej. Np. w Nowym Jorku zawartość skrytki bankowej, która jest zarejestrowana na firmę nie jest zabezpieczana, nawet wtedy gdy zmarły jest wyłącznym właścicielem firmy, jej powiernikiem, dyrektorem lub udziałowcem.
Wybór formy własności
Jeżeli zastanawiasz się jaką formę własności obrać dla twojego majątku musisz rozważyć okoliczności jakie temu będą towarzyszyć. Jeżeli twoim zamiarem jest aby majątek po twojej śmierci przeszedł na twojego współmałżonka a nie na innych spadkobierców, najlepszym rozwiązaniem jest współdzierżawa (joint tenancy) lub małżeńska wspólnota majątkowa (tenancy by the entirety). Jednakże żadna z tych form nie chroni majątku przed dochodzeniem roszczeniowym wobec jednego ze współwłaścicieli. W zależności od okoliczności także przepisy, które zezwalają lub zabraniają dysponowania częścią majątku współwłaściciela mogą być zarówno przeszkodą i zaletą w tych formach własności. Przeważnie formy te (joint tenancy, tenancy by the entirety) oszczędzają współwłaścicielom pieniędzy, czasu i kłopotów w porównaniu z innymi formami własności.
Majątek w powyższych formach może podlegać podatkowi od nieruchomości lub podatkowi spadkowemu. Bez względu na to jaka forma własności została ustalona dla potrzeb podatkowych lub sądu, wymagany może być dowód lub dowody z czyich funduszów powstał dany majątek. Takie wymagania mogą powstać w wypadku wątpliwości co do podatku, praw do spadku lub rozwodu. Przepisy w tym względzie są tak zróżnicowane iż omawianie ich tutaj mijało by się z celem. Najlepiej skonsultować sie ze swoim doradcą podatkowym przed podjęciem decyzji, szczególnie gdy w grę wchodzi duży majątek.
Opracował: Zbyszek Karaś
Powyższy artykuł nie jest poradą prawną lecz ogólną informacją. Po szczegółową poradę prawna należy zwrócić się do swojego prawnika. –