Ponieważ prawa stanowe dotyczące powyższego tematu różnią się od siebie, omówienie poniższe jest jedynie ogólne. Również ze względu na to, że przepisy dotyczące współwłasności małżeńskiej nieustannie ulegają zmianom małżonkowie powinni od czasu do czasu sprawdzić te przepisy, na ile zmiany te dotyczą ich współwłasności. Każde z małżonków powinno mieć swojego prawnika, nawet wtedy gdy małżeństwo już ma reprezentację prawną. W większości stanów nie istnieje pełna, automatyczna współwłasność małżeńska z wyjatkiem klauzuli, która mówi, że „nikt nie może wykluczyć jednego ze współmałżonków bez zgody drugiego z jego domostwa” (neither can be exluded from the other’s dwelling). Osobno nabyta przez współmałżonka nieruchomość (bez względu na sposób nabycia) z włączeniem opłat za posiadłość, dochodów z niej i rzeczy stanowią jego, lub jej oddzielną własność w ramach prawnie zakreślonych. W stanach gdzie rozpoznawane jest prawo współwłasności małżeńskiej, wszystkie zyski z danej posiadłości w trakcie małżeństwa stanowią równą współwłasność małżonków .
Gdy zachodzi konieczność podziału majątku współmałżonków, np. przy rozwodzie lub w razie śmierci jednego z nich, istnieje wyraźna różnica pomiędzy majątkiem jaki jedno ze współmałżonków uzyskało przed zawarciem małżeństwa a majątkiem jaki powstał w trakcie trwania małżeństwa. Przed wstąpieniem w związek małżeński, szczególnie gdy obydwoje przyszłych małżonków posiada znaczący majątek należy dokładnie udokumentować te majątki i potwierdzić to w sposób prawnie obowiązujący. Każdy ze współmałżonków, jeżeli chce utrzymać oddzielność wniesionego majątku w trakcie małżeństwa powinien zachować dokumentację swego majątku aby nie stał się on wspólnotą małżeńską po zawarciu związku. Dodatkowo sprawdź ze swoim prawnikiem jakie prawa obowiązują w twoim stanie i co stanowi wspólnotę małżeńską, a co nie. W poszczególnych stanach przepisy prawa dotyczące wspólnoty małżeńskiej różnią się od siebie znacząco.
Tam gdzie każde ze współmałżonków posiada osobną posiadłość nie zachodzi odpowiedzialność materialna jednej strony za długi zaciągnięte przez drugą stronę. Podobnie też jedna strona nie ponosi odpowiedzialności za szkody i inne nieprawne działania drugiej strony chyba, że obydwoje są odpowiedzialni za popełnienie czynu karalnego. W niektórych stanach współmałżonkowie nie mogą zawierać umów cywilno-prawnych na takich samych zasadach jak z obcymi osobami. Np. umowa zawarta pomiędzy małżonkami nie ma tej samej mocy co taka sama umowa zawarta miedzy osobami nie związanymi węzłem małżeńskim. Przed podjęciem jakiekolwiek decyzji skonsultuj ją ze swoim (nie z waszym !) prawnikiem .
Jeżeli chcesz zachować pełne prawa do majątku jaki posiadałeś przed zawarciem związku małżeńskiego, lub chcesz aby majątek ten był potraktowany w specjalny sposób w trakcie małżeństwa musisz sporządzić tzw. kontrakt małżeński lub inaczej, intercyzę (antenuptial albo prenuptial contract). Kontrakt taki musi być sporządzony i podpisany przed zawarciem związku małżeńskiego. Ponieważ taki kontrakt powinien być bardzo precyzyjny i zgodny z prawem najlepiej sporządzić go przy współpracy adwokata zważywszy, że sądy nie zawsze honorują wszystkie zapisy takich kontraktów, szczególnie gdy upłynęło dużo czasu od zawarcia związku.
Najbardziej efektywnym kontraktem będzie taki, który został podpisany przez obydwie strony z pełną świadomością i zgodą na zapisy w nim zawarte. Taki precyzyjny i świadomie zawarty kontrakt ma największe sznanse na egkzekucję jego zapisów w wypadku rozpatrywania przez sąd.
Proste prawo do tzw. zachówku (right of dower) po współmałżonku, zostało obecnie zastąpione w wielu stanach przez przepisy o wspólnocie majątkowej współmałżonków lub przez prawo wdowy (widow’s right) do korzystania z posiadłości uzyskanej w trakcie trwania małżeństwa, nawet gdy jest ona sprzedana przez męża chyba, że zgodziła się uprzednio na to i zrezygnowała z prawa zachówku (prawo męża do posiadłości żony zwane jest czasami curtesy [grzeczność]. W niektórych stanach prawo to przyługuje mężowi tylko do tej części posiadłości do jakiej miała prawa żona w momencie śmierci. Prawo to przysługuje bez względu na to czy w związku istniały dzieci czy też nie. Prawo do zachówku wdowy (wife’s dover) dotyczy zwykle udziału w jednej trzeciej wartości pośmiertnej posiadłości. Tam, gdzie to jest dopuszczalne wdowa może wystąpić o wyższy zachówek gdy wchodzi w grę pośmiertna posiadłości przynosząca straty.
Przepisy dotyczące prawa do zachówku w niektórych stanach dość silnie wpłynęły na status prawny miejsca zasiedlenia -siedliska (homestead) mimo, że wiele stanów ma obecnie przepisy korekcyjne (corrective legislation) uznające zarówno męża jak i żonę jako pełnoprawnie osiedlonych ( homesteaders). Sprawdź te przepisy w swoim stanie zanim podejmiesz kroki, które dotyczyłyby twojego miejsca zasiedlenia (homestead), np. jeżeli występujesz z postępowaniem upadłościowym (bankrupcy). Czasami odpis na miejsce zasiedlenia (homestead exemption ) może być przyznany dla obydwu współmałżonków, co powoduje podwójne korzyści. Sprawdź przepisy w tym względzie w swoim stanie.
W zależności od tego jakiej jurysdykcji podlega dana sprawa, takiego stanu prawa zostaną zastosowane. Gdy w grę wchodzi nieruchomość to zastosowanie mają prawa tego stanu na terenie którego znajduje się posiadłość. Inne ustawowe prawo to prawo pozostałego przy życiu współmałżonka do części lub całości posiadłości pozostałej po zmarłym współmałżonku i małżeńskiej wspólnoty majątkowej. Przepisy stanowe różnią się w tym względzie jeżeli chodzi o wielkość tzw. zachówku dla pozostającego przy życiu współmałżonka jeżeli nie ma spisanego testamentu. Przepisy te mogą stanowić, że pozostałemu przy życiu współmałżonkowi przysługuje większa część spuścizny w postaci zachówku po zmarłym niż przewiduje to testament.
Opracował: Zbyszek Karas
Powyższy artykuł nie jest poradą prawną lecz ogólną informacją. Po szczegółową poradę prawna należy zwrócić się do swojego prawnika.